Σας αγαπάω κορίτσια
εργάτριες στο καινούργιο εργοστάσιο
που φτιάξαν ξένοι στο χωριό
για φτηνότερα χέρια

Πόσο μ΄αρέσει τ’ άγριό σας πρόσωπο
όλο χωριάτικη πονηριά

Πλουτίζοντας τους βιομηχάνους
γίνατε πιο ελεύθερες
με τα λεφτά σας αγοράζετε μπλου-τζην
που τώρα τα ανέχεται η ηθική
του σεμνού σας χωριού

κι όταν καμιά φορά βάζετε τα καλά σας
στο νυφοπάζαρο της πλατείας
πολύχρωμα φουστάνια
με φύλλα και κλαδιά
κοιτάζοντάς σας νομίζω πως είστε
δέντρα

*

Τα ποιήματα
το ένα δίπλα στ’ ‘άλλο
θυμίζουν σπίτια

Ανάλογα με τους στίχους
τα πατώματά τους

Για μένα πιο όμορφα
είναι τα χαμηλά
σαν τσαρδάκια

*

Δυό ξανθιά μερμήγκια
κουβαλούν στις πλάτες τους
ένα κόκκο ζάχαρη
ένα κόκκο καφέ
για το καφενείο
της μερμηγκοφωλιάς

*Από τη συλλογή “Ο ανάπηρος λαχειοπώλης”, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη 1982.