Δεν είχαμε ως απόψε δει
νεράκι στο κατώφλι μας
Μα ξέραμε
πως κατά βάθος
δεν έχει πόρτα ο βυθός

Και πέρασε η νύχτα τις όχθες των σπιτιών
και χώρισαν οι όχθες
τον ύπνο των παιδιών
σε δικό τους
και σε δικό μας

κι εστάθη ο ύπνος με μάτια ανοιχτά
Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;

Γιατί ούτ’ εδώ
στις άνυδρες πλημμύρες
σ’ όσα μοιάζουν με πόλεμο ή μοιάζουν μεταξύ τους
σε κουκλοθέατρο
γενέθλια σε κλουβί

δεν είναι για γραφή απ΄ τη μεριά αυτή
Ίσως ούτε από την άλλη

Ποιος λόγος σβήνει το νερό για να μας νανουρίσει;
Αυτή τη νύχτα τη μακρά
νησάκι στην αγρύπνια μας κάθε μισός Μεσσίας
Άλλοι νοστάλγησαν μια θύρα ασφαλείας
Άλλοι σφιχτά δεθήκανε στο άλλο Του μισό

μάταια· όπως γνωρίζετε
όλοι κάποιον άλλον ανέμεναν

*Από τη συλλογή “Οι επόμενοι εμείς”, Εκδόσεις Ευρασία-Στιγμός, 2021