Πριν το μεσημέρι

Υποτροπιάζει η μειλιχιότητα
Αν ποτέ υπήρξε
Φεύγουν ξανά
Η προτροπή και η διακριτικότητα
Ή ό,τι απέμεινε απ’ αυτές
Νευραλγικά
Τόσο πολύ μυρωδάτα
Ξερά
Αντιπαραγωγικά
Πραγματικά
Ως και ύποπτα
Δρα το αναστέναγμα αυτών
Προς την πιο καλοβαλμένη μονοκρατορία
Και χάνεται από αλλού
Ανατινάζει
Κακολογώντας υποτάσσει
Την ίδια την ύπαρξη
Τη βλασφημία
Σε πολυδιάστατες ονειρώξεις
Αστείων διασκελισμών.

*

Η καθαρότερη εικόνα

Η δοξασία των απλουστεύσεων
Ως προς την οριακή αμηχανία που βιώνει μια μετάλλαξη
Αποδεικνύεται επικίνδυνη θέληση.

Η μία και μοναδική έλλειψη
Ελπίδα, εκμετάλλευση και βουβή αναπαραγωγή
Όχι!
Θα λάτρευα το ανόητο
Τότε.

Τότε
Χιλιάδες είναι η άρνηση
Αυτό σημαίνει ανακούφιση
Μα πάντα ορίζεται.

*

Έκρηξη λάσπης

Άραγε
Η πληρότητα
Η παράληψη των αισθήσεων
Και η δυσφορία της λατρείας τους
Απογυμνώνουν τα υλικά;

Άραγε
Η αναγκαιότητα
Η πλήξη των γεγονότων
Και η απομάκρυνσή τους από το νου
Διαστρεβλώνουν την προσμονή;

Άραγε
Η αφύπνιση της αφήγησης
Η κινησιολογία
Και η διχοτόμηση κάθε χάρης τους
Διακινούν την αντικατάσταση;

Σίγουρα
Μένουν πολλά απ’ τον άνθρωπο
Εκτός της ντροπής.

*Aπό τη συλλογή “Μετα-ελεγείες”, ψηφιακή έκδοση, Εξιτήριον, 2025.