Ο ΓΟΡΓΟΝΟΣ
Όσο τον έπιανα
τόσο ξεγλίστραγε απ΄τα δίχτυα μου

Τα πάντα είχα δοκιμάσει:
με το καλό ξενέρωνε
στο φτύσιμο δεν αντιδρούσε
στα ζόρικα το έβαζε στη γοργονο-ουρά του
και με άφηνε να τον κοιτώ ανήμπορος
με πόδια μπηγμένα βαθιά μες στην άμμο

Γιατί με ένα-δυο μαθήματα κολύμβησης σε νερό πισίνας εικοσπεντάρας γλυκό
Και πνευμόνια από Marlboro κόκκινο σκληρό
πως να ανταγωνιστώ κοτζάμ ψαρούκλα!

Ο έρωτάς μας ήταν χαμένος από φύση
αλλοειδής για να κρατήσει
 
Ποιος ξέρει;
μπορεί ένα κάποιο άλλο καλοκαίρι
να ανταμώσουμε ξανά στα Λιμανάκια
*

Ο ΘΕΙΟΣ ΨΕΚΑΣ

λέει ότι οι πρόσφυγες μένουν επίτηδες ελλάδα
για να μας την σπάσουν λέει
κι εγώ του απαντώ πως δεν είναι έτσι και ότι η παραμονή τους
οφείλεται στον κανονισμό του δουβλίνου
Πώς δεν είναι έτσι λέει
είναι δάκτυλος των τούρκωνέχουνάιφονόλοιτουςασθένειες…
Εγώ όμως σταματάω τη συζήτηση
μαζεύω πιάτα με τη θεία
και παίζω με το καινούργιο τους dobermann
Μετά όταν μόνος θα φωνάζει για ελοχίμ κι ανώμαλους
πάλι δε θα μπορέσω κάτι να πω
γιατί δεν έχω δει υπερφυσικά πλάσματα ιδίοις όμμασι
και υποσχέθηκα στη μάνα μου να μην πολυμιλώ για μένα στα
τραπέζια τα οικογενειακά

*Από τη συλλογή “Ο γοργόνος και άλλα πλάσματα”, Εκδόσεις Θράκα, 2023.