Ήρθαν να τον προλάβουν ζωντανό
από ηθική κληρονομική καταβολή που έχουν
να προλαβαίνουν αυτόν που πεθαίνει
ενώ δεν υπάρχει πηγαίος λόγος καλοσύνης
ή αυθόρμητη κίνηση που να στρέφεται προς τη δυστυχία
(θεωρούσε αυτός που πέθαινε) και να είναι αποδεχτή
από έναν περήφανο άντρα. Αλλά και της περηφάνιας
της μέλλεται κάποια στιγμή να φορτωθεί ηθική.
Είναι η μοίρα του ανθρώπου να φορτώνει τα πάντα ηθική
και να γίνεται διάβολος.

Η ζωή είναι πραγματικά άδεια από νόημα
για τους περήφανους, σκέφτηκα. Να τώρα δες:
τσαλακωμένα χαρτιά φαρμακείου στο πίσω κάθισμα
ενός αυτοκινήτου το μηνούν, για τον έρημο άντρα
τελευταία δώρα (δώρα που δεν μπορούν να νικήσουν
το ανίκητο εγκαθίδρυμα) – μεταξύ μας, ανθρώπινες γυφτιές
όπως τόσα σπουδαία ανθρώπινα πράγματα
και οι περισσότερες από τις εκδηλώσεις της αγάπης. […]

[Βιβλίο Πρώτο]

*

Έφτιαχνα τα ζύγια του γλωσσικού χαρταετού
αμόλαγα τον αετό της γλώσσας μας
έφτιαχνα τα ζύγια του κι έφτιαχνα το φόβο μου
μάζευα κι άφηνα την καλούμπα του αετού της γλώσσας
γιατί η γλώσσα μαζεύεται όσο απέραντη και να ‘ναι
κάποιοι έχουν το συλλεκτικό δαίμονα
έχουν το numen του αετού της γλώσσας τους
και τη μαζεύουν
πέφτουν σε δαιμονισμό και μαζεύουν όλο το κουβάρι
κατεβάζουν και φυλάγουν τον αετό
νομίζω ότι έρχεται για να τους βοηθήσει
και το numen της προφορικής ποίησης το έτος της γέννησής της
καταφτάνει το numen της προφορικής ποίησης
από μεσολιθικό πολιτισμό –
Όλοι έχουμε πεθάνει.
Κάποιοι επιστρέψαμε.

[Βιβλίο Δεύτερο]