ΤΟ ΦΩΣ

Πλαγιάζω τα βράδια στο σκληρό σκοτάδι
Δεν αργεί να μ’ αγκαλιάσει ο ληστής
Το καυτό ξημέρωμα άλλοι χρωστούν
το φως στην Παναγιά
στον Μουχαμέτη εσύ

Εγώ στον ήχο της σκαπάνης
στα γέλια των νεκροθαφτών
πίσω απ’ το κοιμητήρι

*

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΕΡΑ

Στο φως ανθίζει το βουνό μου
με το μελισσοβούισμα ανασαίνω
Σε ύπνο βαθύ ο καρχαρίας
τρώει στον βυθό το κόλλυβα
Το άρρυθμο τέμπο
τις κούφιες νύχτες με λυτρώνει

Του επιθανάτιου ρόγχο είναι
ή της ζωής λευκό σεντόνι;

*

ΑΔΙΑΦΟΡΩ

Κανένα ματωμένο σεντόνι δεν μας ενώνει πια
Εκείνο το πουλί που παράγει ποιητές
έπαψε να κεντά το δέρμα μου
Δεν μιλά άλλο για τ’ όνομά σου
Τώρα συμμετέχει σε τηλεπαιχνίδια
Εισπράττει κίβδηλα βραβεία
κι ένα χορτάτο από εικόνες χειροκρότημα

*Από τη συλλογή “Κόκκινα πουλιά”, Εκδόσεις Δρόμων, Αθήνα 2022.