ΤΟ ΡΟΠΤΡΟΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ

Νοερών ερώτων
νερό
το ρω το ιερό
των πιερότων.

*

ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ Σ’ ΕΝΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Στο υπερπέραν λάμπω
‘να πούναι ο Μερλιέ
είν’ άντρες μόνο στείροι
Μονσεράτ Καμπαλλιέ.

Πάγο καίω καμένο
σαν άλλης Τούρμπο ηχώ
Λακάν, το τοστ του δρόμου
σ’ αγκάθι οπίσθια ενός.

Κρατώ ωσαννά, κρατώ τη
‘πό πίσω κόπου ελιά
από αιδώ φοβάται
κι απότομα χαλά.

*

ΣΤΙΧΟΠΛΑΝΟΣ

Των λέξεων κυνηγός δεινός, αν βρει
τη μυστική τους ρίζα, σαν αρχαίοι δεινόσαυροι
οι θλίψεις φαίνονται στον κήπο σιμά
και τα δάκρυα των άστρων εκεί πόσιμα.

Μεσάνυχτα στον κήπο ακούω Philidor
και για παρηγοριά φίλοι, ύδωρ
και γην, προσφέρω στο κυκλάμινο
προφέροντας πάντα, ο, η αμείνων, το άμεινον.

*

ΟΡΧΙΣ-ΤΡΙΚΟΝ

Στον υμένα αλλέγρο πιστικάτο
ωιμένα νέγρο, οι πούτσοι κάτω!

*

ΣΚΩΠΤΙΚΗ – ΡΑΠΤΙΚΟΙ

Γλώσσας ραπτομηχανή
με καρφίτσες τα σύμφωνα
λόγος πλάγιος, και ύψος να
θυμίζει τον είρωνα
που το λόγο του μύρωνα
και τον διέσωσα απτό, μη χαθεί.

Των λέξεων παλαιό πατρόν
παράγει ομιλία κραταιών αντρών
που αγνοούνε τα θήλεα, φίλε α
δεν ξέρεις τι θα βρεις σ’ αυτό το
εργαστήρι, στείροι
αγώνες κι άχρηστες αισθήσεις, η αφή
σώζει μόνο την επιγραφή
“σκωπτική – ραπτική”!

*Από τη συλλογή “Ασκήσεις σε μονόζυγο”, Αθήνα 1987.