Το ωραιότερο ποίημα του κόσμου
χαϊδεύει το τέλος που έρχεται
κάνει πέρα τους κριτικούς
ταξιδεύει μακριά από τις πόλεις

το ωραιότερο ποίημα του κόσμου
οι καμάρες μας κάποτε θ’ ανθίσουν
δακρύζει από την προσμονή
τα ξημερώματα ενός Αυγούστου
στραγγίζει μνήμες

το ωραιότερο ποίημα του κόσμου
γράφει πως δεν υπάρχουν ωραία ποιήματα
μόνο προσπάθειες να νικηθεί το σκοτάδι

the most beautiful poem of the world
fondles the coming end
knocks out the critics
travels away from the cities

the most beautiful poem of the world
our chambers will once look
it tears out the expectation
at the daybreak of an August
it drains memories

the most beautiful poem of the world
writes that there are no good poems
only efforts to defeat darkness