I have a dream
to fill the golden sheath
of a remembered day….
(Air
heavy and massed and blue
as the vapor of opium…
domes
fired in sulphurous mist…
sea
quiescent as a gray seal…
and the emerging sun
spurting up gold
over Sydney, smoke-pale, rising out of the bay….)
But the day is an up-turned cup
and its sun a junk of red iron
guttering in sluggish-green water –
where shall I pour my dream?

Έχω ένα όνειρο
να γεμίσω τη χρυσή θήκη
μιας ενθυμούμενης ημέρας….
(Αέρας
βαρύς και μαζικός και μπλε
σαν τους ατμούς του οπίου…
θόλοι
πυροβολημένοι σε θειώδη ομίχλη…
θάλασσα
ήρεμη σαν γκρίζα φώκια…
και ο αναδυόμενος ήλιος
που αναβλύζει χρυσάφι
πάνω από το Σίδνεϊ, χλωμός καπνός, που αναδύεται από τον κόλπο….)
Αλλά η μέρα είναι ένα αναποδογυρισμένο κύπελλο
και ο ήλιος της ένα σκουπίδι από κόκκινο σίδερο
που ρέει μέσα σε αργοπράσινα νερά…
Πού θα χύσω το όνειρό μου;

*Απόδοση: Δημήτρης Τρωαδίτης.