Η καρδιά μεταφέρει τις στάχτες της Ιερουσαλήμ
διεύθυνση ανθρώπων στην οποία τίποτα δεν μπορεί να παραδοθεί
«Η αποτυχία δεν την αγγίζει – με το βλέμμα καρφωμένο στα ερείπια»
Ο θάνατος ένα άνισο επιχείρημα
Αναπτύσσεται μεταξύ άνισων ψυχών
Πώς χάνω όσα είδα
Η ομορφιά επιτρέπει να πεθάνω
Άκουσε – μην ακούς
Τα στολίδια του Σύμπαντος καίγονται από παντού
«Το απάνθρωπο η συνήθεια το κάνει ανθρώπινο»
Ο τρόμος της παραδοχής διαιρεί τον κόσμο
The heart carries the cinders of Jerusalem
an undeliverable human address
«unspoilt by failure – staring at the ruins»
Death an unequal argument
Formed between unequal souls
How I miss those who saw
Beauty permitted to die
Listen – don’t listen
The jewlery of the cosmos burning at both ends
«With practice the inhuman becomes human»
The terror of acceptance e divides the world
*Από το βιβλίο «Η απατηλή ερμηνεία του χρόνου —The False Explanation of Time», (δίγλωσση έκδοση). Μετάφραση: Βερονίκη Δαλακούρα, Αθήνα: Άγρα 2022.
To Koskino 
Όταν ο κίνδυνος, η απόγνωση, ο θάνατος που, και, ως λύτρωση κάποιες φορές φαντάζει¨ την ευχή της ομορφιάς εμπνέοντας, την ψυχή ζώσουν! Τότε αλήθειες βαθειές σφυροκοπούν, διαπιστώνοντας, καταγγέλλοντας, ρωτώντας.
Όταν ο κίνδυνος, η απόγνωση, η ιδέα του θανάτου, που, και, ως λύτρωση κάποιες φορές φαντάζει¨ την ευχή της ομορφιάς εμπνέοντας, την ψυχή ζώσουν! Τότε αλήθειες βαθειές σφυροκοπούν, διαπιστώνοντας, καταγγέλλοντας, ρωτώντας.