στην Κατερίνα

Αυτή η ζέστη που με κυνηγάει
σαν να με περίμενε από παλιά
Έχει πάρει τα μέτρα μου
ξέρει τα σωθικά μου απέξω
(σου δίνω έναν κόκκινο λαβύρινθο
δώσε μου μια μικρή αναβολή)
Για τις σκέψεις μου ούτε καν το συζητάω
αυτές δεν έχουν στροφές
χτυπάνε στον τοίχο
κι εγώ ρίχνω γάλα στον καφέ μου
(αραιώνοντας το μαύρο)
προσποιούμαι ακλόνητη μέσα στον κόσμο
Είναι τύχη, συλλογίζομαι,
να ονομάζεις τα πράγματα
έστω και με καθυστέρηση
Να βρίσκεις τόσο πρωτότυπα ρούχα
σ’ αυτό το χαμένο κατάστημα

*Από τη συλλογή “Ο ελάχιστος κήπος”, Εκδόσεις Ίκαρος, 2006. Μετάφραση: Δημήτρης Άλλος.