Πάντοτε με διλήμματα
κρεμασμένοι στην κλωστή
πηγαίνουμε να κοιμηθούμε
βήχοντας
ή μ’ ένα μαχαίρι που σκάβει αργά το σώμα
με το πηγμένο αίμα γύρω του
ανοίγοντας έναν κρατήρα ηφαιστείου σιωπηλό.

Αλλά στο βάθος του καθρέφτη
είμαστε ακίνητα παιδιά.

Από το δρόμο η σειρήνα του ασθενοφόρου
καλεί το θάνατο
είτε να ‘ρθεί είτε να φύγει.
Είτε ‘ρθεί είτε φύγει
το σώμα μας αποκεφαλίζεται
και μένει ακέφαλο χωρίς ηλεκτρισμό.

*Από τη συλλογή “Βράδυ στο σπίτι” (1986). Περιλαμβάνεται στο συγκεντρωτικό τόμο “Βασίλης Λαδάς – Τα Ποιήματα”, Εκδόσεις Φαρφουλάς, Πάτρα 2023.