Αν εκείνο είχε βγει αληθινό
του παιδικού ονείρου μυστήριο όλον
θα ακολουθούσε αστέρι το δρόμο μας
φωτίζοντας το σκοτάδι και τα σύννεφα τα γκρίζα

Τότε η ψυχρή ακίδα του πόνου
δε θα ’ τανε τόσο βαθιά μέσα μας
θα προσπερνούσε γοργά
σαν πέρασε η σειρά της

Τότε και μέσα στον μαύρο ασφυκτικό κλοιό
πνοής ίχνος θα μας τράβαγε ψηλά
στην αέναη δροσιά