Και η ίδια η ποίηση 
είναι μάχη να διαπλέουμε
μέσα στις λέξεις,
κωπηλατούμε πάνω στο σώμα των προτάσεων, 
μαχαιρώνουμε την ραχοκοκαλιά του ποιήματος,
και κουβαλώντας το βάρος των σκέψεων 
σχηματίζουμε συναισθήματα 
για να δημιουργήσουμε συνείδηση 
με
φύλλα και ζωές,
αναλαφρές καρδιές και σκοτεινές ψυχές, 
ουρανούς και κόλαση
και τη συνεχώς επώδυνη
ιστορία 
του ανθρώπινου είδους, 
τόσο απάνθρωπου και αιμοβόρου,
τόσο ακατανόητου και δυστυχώς προβλέψιμου
μέσα στην μορφή μας.

*

Beyond the mirage

Poetry itself is 
a struggle to navigate
through words
and row on the body of sentences,
stab the bone of poem structure,
and carry the weight of thoughts
and shape feelings 
create conscience
through 
leaves and lives,
light hearts and dark souls, 
skies and hell
and the continuous agonising 
history
of human mankind
so inhuman and fierce
so incomprehensible and sadly predictable
into the shape of us.