Είμαι από τις γειτονιές

Είμαι από τις γειτονιές εκείνες
που αποστεωμένες πόρτες
κάθονται στο κατώφλι χαμόσπιτων,
ξεχασμένες από την λάμψη της λεηλασίας

από εκεί που εργάτες σακατεμένοι, χωρίς χέρια
κρατάνε μέσα τους κόσμους ολάκερους

από τις γειτονιές που νυχτολούλουδο
και άνθος πορτοκαλιάς,
ξεφεύγει από το τσιμέντο
εκεί που τα παιδιά, ποδήλατο
και άλλα ξεχασμένα παιχνίδια
δοκιμάζουν
και όταν με την θάλασσα και τον ουρανό
πάνε να ενωθούν,
η γειτονιά τους καταπίνει

*

Μείζονα απολογία σε μικρούς στίχους

Ζητάω συγγνώμη. Πίστεψα που σε κάποια
ποιήματα και στις σχέσεις των ανθρώπων.
Ζητάω συγγνώμη γιατί πίστεψα σε όσα
με το αίμα της ψυχής γράφονται.
Ζητάω συγγνώμη από την μνήμη,
διότι στην λήθη δεν την παρέδωσα
Και από τα αισθήματα που ζωντανά
τα κράτησα, από του χρόνου το σφαγείο

*Από τη συλλογή “Πολίχνη στο ημίφως”, έκδ. Φερτά Υλικά, Κέρκυρα 2024.