Ψίχουλα
Ο δρόμος και μία κουβέρτα σπίτι του-Λείπει απ’ τη θέση του-Να ζητιανέψει μες στη θλίψη του-Στη διπλανή γωνία-Που καφετέριες και μαγαζιά-Το πλήθος προσπερνά με αδιαφορία-Μα ένα κορίτσι σταματά-Τυρόπιτες αφήνει στην κουβέρτα-Πλακώνουν περιστέρια–Τις τρώνε φρενιασμένα-Κι αυτός-Που ο δρόμος και μια κουβέρτα σπίτι του-Μ’ όλη τη θλίψη του-Επιστρέφει απ’ τη διπλανή γωνία-Βρίσκει τα φαγωμένα περιστέρια-Και με τα μάτια ευτυχισμένα-Τρώει τα ψίχουλα-Το πλήθος προσπερνά με αδιαφορία-

Ψυχές στα νεφελώματα
Δεν πιστεύω στην μετά θάνατον ζωή- Αλλά στο απόλυτο κενό- Και στην κοσμική σιωπή- Αλλά αν υπάρχει- φοβάμαι εκείνη μήπως δω- Κρατώντας τα χάπια- Που μιαν αυγή – Αυτοκτονεί- Να με ρωτάει- Γιατί δεν άνοιξα την πόρτα- Σαν να ήρθε να με βρει- Εκτός κι αν καταλάβει πως είμαστε νεκρές- Και πάμε- Ψυχές στα νεφελώματα- Μια βόλτα σιωπηλές – Όπως δεν το μπορέσαμε- Να γίνει- Στη ζωή –

*Από τη συλλογή “Σάκος του μποξ”, εκδόσεις Οδός Πανός, 2025.