Έτσι ως το θάνατο, πρόσωπα ενωμένα
Αδέξιες κινήσεις της καρδιάς στο ξανακερδισμένο σώμα,
Και πάνω του να πεθαίνεις, άκρα αλήθεια,
Σ’ αυτό το σώμα παρατημένο στ’ αδυνατισμένα χέρια σου.

Η οσμή του αίματος θά ‘ναι το αγαθό που ζητούσες,
Τόσον ελάχιστον, αχτιδοβολώντας σε μια σέρα από πορτοκαλιές.
Ο ήλιος θα στριφογυρίζει, με τη ζωηρή αγωνία του
Φωτίζοντας τον τόπο όπου όλα φανερώθηκαν.

*Μετάφραση: Μηνάς Δημάκης.

**Από το βιβλίο “Υβ Μπονφουά, Ποιήματα”, Εκδόσεις Καστανιώτης, Αθήνα 1985.