Το θάνατό μας περιμένω
Όπως ένα παιδί τις διακοπές

Σ’ έναν τάφο θα μπούμε και οι δύο
Η βροχή σου θα είναι και δική μου
Από τον ίδιο άνεμο θα λουλουδίζουν οι καρδιές μας
Στων πλευρών μας το μαλαματένιο πανέρι
Το ίδιο μειδίαμα θα φωτίζει τα κρανία μας

Δεν θα είμαι πια μόνη
Ν’ αφουγκράζομαι τ’ αστέρια
Και τις αδύναμες μωβ οιμωγές
Από τ’ ανάλαφρα κύματα των πανσέδων
Κανείς δεν θα διακόψει πια
Τις σιωπηλές εκμυστηρεύσεις μας

Τον θάνατό μας περιμένω
Όπως ένα παιδί τις διακοπές.

*Μετάφραση: Νίκος Κοντομήτρος.

**Από το βιβλίο “Εγκόλπιο Ερωτικού Λόγου – Ανθολόγιο ξένης ερωτικής ποίησης του εικοστού αιώνα”, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2000.