For some unknown reason to us
Mother couldn’t, or, wouldn’t drive,
failing driver’s licence examinations
though a car would have made her
Queen of the Road, she was
happy for Father to drive us around
while they were arguing, from maps,
about where, on Earth, they might be
going, and we sat meekly in the back,
vouching to get our licences as soon
as we’d leave home, and the three of us
sang many songs, in all of the parts,
as much as we could, without our
parents ever joining in, I can’t even
remotely recall my father ever singing
though he whistled softly when raking
the leaves and grass, or, in the garden
at night, gazing at the Australian stars

Για κάποιον άγνωστο σε εμάς λόγο
η μητέρα δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να οδηγήσει,
αποτυγχάνοντας στις εξετάσεις για την άδεια οδήγησης.
αν και ένα αυτοκίνητο θα την έκανε
Βασίλισσα του Δρόμου, ήταν ευτυχής
που ο Πατέρας μας οδηγούσε,
ενώ εκείνοι διαφωνούσαν, από χάρτες,
για το πού, στη Γη, μπορεί να πήγαιναν,
και εμείς καθόμασταν σεμνά στο πίσω μέρος,
εγγυώμενοι να πάρουμε τα διπλώματά μας μόλις
φύγουμε από το σπίτι, και οι τρεις μας
τραγουδούσαμε πολλά τραγούδια, σε όλους τους ρόλους,
Όσο πιο πολλά μπορούσαμε, χωρίς
οι γονείς μας να συμμετέχουν ποτέ, δεν μπορώ
να θυμηθώ ούτε κατά διάνοια
τον πατέρα μου να τραγουδάει ποτέ
αν και σφύριζε απαλά όταν σκούπιζε τα φύλλα
και το γρασίδι, ή, στον κήπο τη νύχτα,
ατενίζοντας τα αυστραλιανά αστέρια

*Απόδοση: Δημήτρης Τρωαδίτης

**Η Jeltje Fanoy ασχολείται με την ποίηση και τους μικρούς εκδοτικούς ποίησης στη Μελβούρνη από τη δεκαετία του ’70. Εξερευνά θέματα διασποράς σε όλη τη συγγραφική της δραστηριότητα από την έκδοση της πρώτης της συλλογής Living in Aboriginal Australia το 1988.