Ντίνα Καφίρη, Τρία ποιήματα

Artwork: Jackson Pollock, Unititled (1948)

Αναγέννηση

Λουλούδια άρχισαν να ανθίζουν στο μικρό χωριό μας,
το πρωί που έφτασε εκείνος – εκείνο το λευκό περιστέρι.
Αγαλλιασμένοι, γελάσαμε.
Κι οι καρδιές μας πλημμύρισαν αγάπη.

Αθήνα, 28 Ιανουαρίου 2008

*

Πόλεμος

Τα φαγωμένα νύχια (της) γδέρνουν το κρανίο,
ευλαβικά αποξέουν δέρμα τραχύ. Αίμα
Κυλά, σαν σκάγια σε χειμωνιάτικο νερό.

καθώς η μέρα γερνά, τα απόβλητά της ταξιδεύουν
στον ποταμό,
ευφραίνοντας διψασμένα χείλη ενός ξεχασμένου χωριού,
όχι μακριά πολύ από το λιόδεντρο όπου στέκεται εκείνη.

Κολωνάκι, Αθήνα, Μάρτιος 2008.

*

Πίστη

Κλάματα νηπίου αντηχούν εν μέσω των κλιτών,
σταγόνες ύδατος αγιασμένου κελαρύζουν
εν μέσω εμβαπτίσεων,
ανοίκεια χέρι το νήπιο υποστηρίζουν,
πλατσούρισμα ιχθύος.
Τα χέρια του ιερέα το ψαλίδι ψαχουλεύουν
για να ψαλιδίσουν τέσσερις τούφες από μαλλιά άκοπα,
σταυρωτά,
Ενώ μάρτυρες εκατό παρόντες στέκουν.

Κολωνάκι, Αθήνα, Μάρτιος 2008.

*Από τη συλλογή “Φως εκτυφλωτικό στεφανώνει την Ελπίδα, σε μια πράξη”, Εκδόσεις Γκοβόστη, 2024. Μετάφραση: Νέλλη Μπουραντάνη.

Leave a comment