Μέσα στις πενταώροφες είμαστε όλοι ευτυχισμένοι
ξοφλημένο μου ερπετό
και σαν πρωτόπλαστοι σε σεμινάρια κεραμικής
στροβιλιζόμαστε κάθε πρωί
στα βαγόνια
πόσα τζιτζίκια μάς απομένουν εδώ στα νοτιοδυτικά
της αποκριάς και πόσα ρυάκια αυτό το τρίμηνο
θ’ ανταλλάξουμε με ξυράφια
την ώρα που πελαγώνουμε σε μια κουταλιά νερό
κάποιος κομματιάζεται
από μια υποδιαστολή
που τρύπωσε ολέθρια
μες στις συντεταγμένες
μια αδιόρατη κλωστή χωρίζει τον λιμό
απ’ τη διαλειμματική νηστεία
άλλο συνοικέσιο κι αυτό με τη μασκαρεμένη
μεσογειακή
ταραχή μέχρι και τα κομμάτια μας
ως commodities συναλλάσσονται
οι αστραπές
δεν πέφτουν στον βόθρο ποτέ τους
έξω έχει ντάλα Μαδρίτη
μα ετούτος ο Μάρτης
από άλλο Λονδίνο βαστάει
μέσα στις πενταώροφες είμαστε όλοι ευτυχισμένοι
ξοφλημένο μου ερπετό
κι ούτε εσύ ούτε το πλαστικό
δέντρο της γνώσης σου μας τρομάζει
~
Από τη συλλογή “Δίστομο”
(το αγαπημένο μου ποιητικό βιβλίο για φέτος)

*Από τη συλλογή “Δίστομο”, Εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, 2025.