Το πρωινό του οικτιρμού που κυλάει στα μέλη σου
σαν λουμπάγκο –
η μέρα που γελοιοποιήθηκες για πάντα –
το απόβραδο εκείνο που κείτεσαι στο πάτωμα
με ματωμένη μύτη –
η ώρα που ανακαλύπτεις πως για δεκατέσσερα χρόνια
εννιά μήνες και δύο εβδομάδες έσφαλλες –
το λεπτό εκείνο που η ίδια σου η κόρη
σε βλέπει σαν ξένο –
η στιγμή που μπορείς να φανταστείς την αιχμή
του μαχαιριού στην πλάτη σου –
η στιγμή που βρίσκεις το αποχαιρετιστήριο γράμμα
στο τραπεζάκι της κουζίνας –
το δέκατο του δευτερολέπτου που η χιονοστιβάδα
κάτω από τα πόδια σου αρχίζει να κυλάει –
και πριν και μετά
όλες εκείνες οι αδιανόητα απειράριθμες στιγμές
που δεν σου καιγόταν καρφάκι.

Μτφρ.: Γιωργος Πρεβεδουράκης

“Η ιστορία των νεφών και άλλα ποιήματα” Εκδόσεις Πανοπτικόν, 2016.