Πολλά συνέβησαν

Πολλά συνέβησαν
ενώ η Γη στροβιλιζόταν στο
δάχτυλο του Θεού.

Καλώδια ελευθερώθηκαν
από πυλώνες και τώρα
συνδέουν τη μια αγάπη με την άλλη.
Σταγόνες από τον ωκεανό
ήρθαν και στάθηκαν πρόθυμα
πάνω στους τοίχους των σπηλαίων.
Τα λουλούδια διαχωρίστηκαν
από τα μεταλλικά στοιχεία και αποχώρησαν
ακολουθώντας το άρωμα.

Από την πίσω τσέπη κομμάτια χαρτιού
άρχισαν να πετούν στο ευάερο δωμάτιό μας:
άσχετα πράγματα που ποτέ δεν
θα κάναμε εκτός και αν
κάποιος τα είχε σημειώσει.

*

Ο ουρανός ανοίγει

Κληρονόμησα ένα σπίτι χωρίς αριθμό
με πολλές ερειπωμένες φωλιές
και ρωγμές στους στοίχους σαν τις φλέβες
μιας ερωμένης που ερεθίζεται.
Εδώ κοιμάται ο άνεμος
και τα λόγια συνοπτικών
απουσιών. Είναι καλοκαίρι
και γύρω πλανάται το άρωμα του πατημένου θυμαριού.
Οι μοναχοί τελειώνουν τις προσευχές με το κομποσκοίνι,
ο ουρανός ανοίγει και δημιουργεί ένα ρεύμα αέρα
στις ψυχές μας.
Τα δέντρα είναι πράσινα, εμείς είμαστε αόρατοι,
και μόνο έτσι διακρίνονται:
τα αγέννητα παιδιά μα και η νύχτα
που κάνει τους αγγέλους
αγνότερους.

*Από το βιβλίο “Απομεινάρια μιας άλλης εποχής”, Εκδόσεις Θράκα, 2024. Μετάφραση: Ελευθερία Τσίτσα.