Είναι ώρα πολλή
που σε κοιτάζω
και σε θαυμάζω
τα σγουρά μαλλιά
το πορτοκαλί σκουφάκι
μια ομορφιά πρωτόγνωρη
καθώς κρατάς
ένα ποτήρι λευκό κρασί
που πνίγομαι μέσα του
και με καταπίνεις
κι ύστερα στρίβεις
ένα τσιγάρο
και με καπνίζεις
αγάπη που δεν ξέρω
ούτε τ΄όνομα σου
που δεν μπορώ
να κάνω κάτι
να σε προσεγγίσω
μέσα στον μικρόκοσμο
που ζούμε
καταριέμαι τη μοίρα μου
κι ελπίζω μέσα μου
ελπίζω.