Έχω ποθήσει να ξεφύγω από το φίδι
της ψεύτικης ηµέρας
κι απ’ των αρχαίων τρόµων τον κατασπαραγµό,
γερνώντας πλέον φοβερά, καθώς η µέρα πέφτει
από τον λόφο σε απροσµέτρητο βυθό·
έχω ποθήσει να ξεφύγω
απ’ των χαιρετισµών
το πήγαινε-έλα. Ο αέρας
γέµισε πνεύµατα, πνευµάτων ήχους το χαρτί,
βροντάει κι αστράφτει κουδούνια και προσκλήσεις.
Έχω ποθήσει να ξεφύγω, όµως φοβάµαι·
λίγη ζωή περισωσµένη αν ξεπηδούσε
απ’ του παλιού µου φόβου αποκαΐδι,
ανάερα σκάζοντας και µ’ άφηνε τυφλό;
Από της νύχτας τον αρχαίο πανικό,
ένα καπέλο που έβγαλα,
τα χείλια µου σµιχτά στ’ ακουστικό,
δε θα µε τσάκιζε αµέσως του θανάτου το φτερό;
∆εν φοβάµαι µην πεθάνω απ’ αυτά,
µισά συµβάσεις, ψέµατα τ’ άλλα µισά.

*Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας.