Αυτός που φτιάχνει το σκοινί κι αυτός που το ρίχνει κι αυτός που
το γραπώνει
για να βγει έξω κι αυτός που τον σπρώχνει για να πέσει κι αυτός
που πέφτει
κι αυτός που σκάβει στα τοιχώματα γυρεύοντας τ’ όνομά του κι
αυτός που το θάβει
κι αυτός που ο ρόγχος του καθώς σβήνει αντιφεγγίζει στο σώμα του
διπλανού
κι αυτός που ονειρεύεται ότι μακριά, πέρα από το λάκκο,
υπάρχει η φαντασμαγορία της μέρας και της νύχτας.
*Από τη συλλογή “Σαλός μαγνήτης”, Εκδόσεις Φαρφουλάς, 2022.
To Koskino 
Κι αυτος που το παραληρημα σας το ποιητικο τον ωθει, να πιασει την πεννα, να σας πει: Πως ολοι αυτοι με τα σκοινια, το σκαψιμο, το θαψιμο, τον ρογχο, το ονειρο του επεκεινα! ανηδονα πορευθηκαν εχοντας ως ευλογια ( ο τονος στο ι ) στον λαιμο τους μια θηλια!
Και ο εξηνταενα χρονος που εβδομηνταοχταχρονη τον εγλυκοκοιταζε, μα οταν αυτος την κοιταξε, ηρνηθη ταραγμενη, κι ας η θωπεια η ερωτικη μονη της την αγωνια του θανατου εξοστρακιζει!
Κι αυτος που, απο το παραληρημα σας το ποιητικο ωθειται, να πιασει την πεννα, να σας πει: Πως ολοι αυτοι με τα σκοινια, το σκαψιμο, το θαψιμο, τον ρογχο, το ονειρο του επεκεινα! ανηδονα πορευθηκαν εχοντας ως ευλογια ( ο τονος στο ι ) στον λαιμο τους μια θηλια!
Και ο εξηνταενα χρονος που εβδομηνταοχταχρονη τον εγλυκοκοιταζε, μα οταν αυτος την κοιταξε, ηρνηθη ταραγμενη, κι ας η θωπεια η ερωτικη την αγωνια του θανατου εξοστρακιζει!