Δημήτρης Τρωαδίτης, Oι μέρες μας μικραίνουν 

Φωτογραφία: Helena Giorgiou

Χέρια χειροκροτούν
στο τραγούδι των κρεμασμένων

οι αδύνατες σκιές του λυκόφωτος
αφήνουν μια άσχημη γεύση
στα χείλη

οι μέρες μας μικραίνουν
με τα κοψίματα των μαχαιριών

οι παλιοί φράχτες επανέρχονται
παύουν να είναι σκιές

δεν είναι πια νυχτερινοί θόρυβοι
της φαντασίας μας

στο ετοιμόρροπο σπίτι
ανάμεσα σε μένα και στην ομίχλη
δεν πέφτει ούτε ένα φευγαλέο βλέμμα

3 responses to “Δημήτρης Τρωαδίτης, Oι μέρες μας μικραίνουν 

  1. Η δυναμικη του συμβολισμου στην υπηρεσια της κριτικης της διαχρονικης πραγματικοτητος, που, οι παλιοι φραχτες που επανερχονται, παυοντας, να ειναι σκιες, την κανουν πιο διαχρονικη!

    Υ. Γ. Οι βασανιστες – νεροκουβαλιτες του καπιταλισμου και καθε εκμεταλλευσης, ακροδεξιοι, ονομζονται απο τους συνενοχους λαους αντισυστημικοι, ενω παραλληλα εχουμε εξαρση των απαξιων των διαχρονικων του ατομικισμου, και του εμετικου φασιστικου τριπτυχου: < πατρις – θρησκεια – νευρωση >. Στην θεση της οικογενειας βαζω την λεξη νευρωση, διοτι η οικογενεια ειναι μια σημασια που ενωνει την ανθρωποτητα, ενω η οικογενεια του εκμεταλλευτικου μοντελου στην οιανδηποτε χροια του, δοξαζοντας τον ατομικισμο, διασυρει την σημασια της οικογενειας, διαστεροφοντας, διαλυοντας τα παντα.

  2. Η δυναμικη του συμβολισμου στην υπηρεσια της κριτικης της διαχρονικης πραγματικοτητος, που, – οι παλιοι φραχτες που επανερχονται, παυοντας, να ειναι σκιες – , την κανουν πιο διαχρονικη!

    Υ. Γ. Οι βασανιστες – νεροκουβαλιτες του καπιταλισμου και καθε εκμεταλλευσης, ακροδεξιοι, ονομαζονται απο τους συνενοχους λαους αντισυστημικοι, ενω παραλληλα εχουμε εξαρση των διαχρονικων απαξιων του ατομικισμου, και του εμετικου φασιστικου τριπτυχου: < πατρις – θρησκεια – νευρωση >. Στην θεση της οικογενειας βαζω την λεξη νευρωση, διοτι η οικογενεια ειναι μια σημασια που ενωνει την ανθρωποτητα, ενω η μορφη της οικογενειας του εκμεταλλευτικου μοντελου στην οιανδηποτε χροια του, δοξαζοντας τον ατομικισμο, διασυρει την σημασια της οικογενειας, διαστρεφοντας τα παντα διαλυοντας!

  3. Η δυναμικη του συμβολισμου στην υπηρεσια της κριτικης της διαχρονικης πραγματικοτητος, που, – οι παλιοι φραχτες που επανερχονται, παυοντας, να ειναι σκιες – , την κανουν πιο διαχρονικη!

    Υ. Γ. Οι βασανιστες – νεροκουβαλητες του καπιταλισμου και καθε εκμεταλλευσης, ακροδεξιοι, ονομαζονται απο τους συνενοχους λαους αντισυστημικοι, ενω παραλληλα εχουμε εξαρση των διαχρονικων απαξιων του ατομικισμου, και του εμετικου φασιστικου τριπτυχου: < πατρις – θρησκεια – νευρωση >. Στην θεση της οικογενειας βαζω την λεξη νευρωση, διοτι η οικογενεια ειναι μια σημασια που ενωνει την ανθρωποτητα, ενω η μορφη της οικογενειας του εκμεταλλευτικου μοντελου στην οιανδηποτε χροια του, δοξαζοντας τον ατομικισμο, διασυρει την σημασια της οικογενειας, διαστρεφοντας τα παντα διαλυοντας!

Leave a comment