Έκοβε τα μαλλιά του στους διαδρόμους
της πολυκατοικίας. Διερωτόμουν,
μαζί του στο ασανσέρ, ενώ ανερχόμουν
στον τρίτο με ψαλιδισμένους ώμους

από τον φόβο: Δεν έχει καθρέφτες
στο σπίτι; Με κεριά, μου είπαν κατόπιν,
πώς τη δόση του φτιάχνει. Με «Δεν φταις,
αγόρι μου», τού φέρναν γάλα -και το ‘πινε

όλο- γειτόνισσες συντρέχτρες, «που είναι
δύσκολη η ζωή». Τα “Γράμματα σ’ έναν
νέο ποιητή” βρήκα μια νύχτα στη θυρίδα.

Ξέσπασε πυρκαγιά· τον βάζαν, είδα,
στο κλουβί, καθώς έπαιζε “Kill Bill”, και
με ρώτησε αν διάβασα τον Ρίλκε.

*Από τη συλλογή “Θαύματα στου Πολύφημου/ Σβήστε τους φάρους για τον Ιβάν Ισμαήλοβιτς”, Εκδόσεις Κίχλη, 2022.