Σήμερα κρεμάται επί / αφήγηση/ είναι μικρός και άχαρος / συνηθισμένος / δεν ξέρει να χορεύει / είναι ο άνθρωπος που δεν είναι η Τρίσα Μπράουν / είναι οργανωτικός / αποτυγχάνει να τελειώσει / κρεμάται επί φασκομηλιάς στο χωριό/ στο χωράφι/ ζυγίζει το βάρος του / η αγελάδα τον κοιτά / φτύνει στον ουρανό / φτύνει την μπάλα από χορτάρι κι άχυρο / οργασμός εν αναμονή / το φαγητό θα έπρεπε / ο κάδος με τα άπλυτα ξεχειλισμένος / ένα βουνό που κηδεύει το παράθυρο / είναι μόνος και πολλαπλασιάζεται / λάτρης του βαδίσματος / ακόμα ανίκανος στα δύο πόδια / κρεμάται επί αετώματος / επιθυμεί να φτιάξει τη σωματική του κατάσταση / γήρας και αποδοκιμασία / πιρούνια, μαχαίρια, κουτάλια / όργανα συντήρησης / ένα μουσικό κουτί έπεσε στο αυτοκίνητο / είναι καλός οδηγός / παίρνει από λόγια / μεταμορφώνεται / είναι ξύλινος / δίνει φιλιά που φτάνουν μακριά / στην οικογένεια / απέκτησε παιδιά και σχέση με την πραγματικότητα; / ξέρει να μαζεύει το μέλι απ’ τα μελίσσια / είναι παρατηρητικός / ξεχνάει να πάρει τα παπούτσια του απ’ το μπαλκόνι / κρεμάται επί κονταριού ομπρέλας / αφήνει «γράμματα στη μητέρα» / επέστρεψε κι έφυγε / για να γυρίσει πάλι / είναι κουρασμένος / αφηγείται μια απλή ιστορία / ένας γιος που είναι και μια κόρη αφήνει το σπίτι για να ζήσει την περιπέτεια / γυρνάει τον γαλαξία / το μυαλό του είναι ένας κόμπος στο χτένι/ είναι ευαίσθητος / είναι κολπικός σαν ηθοποιός / τρώει πατατάκια / τεντώνεται στο κρεβάτι του / μένει σε υπόγειο / γάτες και σκύλους / ευτυχώς, όχι ποντίκια / κρεμάται επί μονόζυγου σε πάρκο/ τρέξιμο με τεχνική / δεν ξέρει ακόμα να χορεύει / βλέπει / η Σουζάνε Λίνκε με το άσπρο της νυχτικό / κρεμάται επί διαφημιστικής πινακίδας / τα πόδια του γεμάτα κοψίματα απ’ το ξυράφι / του λείπει η χάρη / είναι παράλογος / θυμάται το νερό να ξεπλένει πιάτα / κρύβεται / φοβάται / «αγαπημένη μου μητέρα θέλω να σε δω» / χωρίς παραλήπτη / ροζ χαρτί / φτιάχνει οριγκάμι / είναι άχαρος / ξέρει να μαγειρεύει; / εγκαταλείπει αυτό το μέρος / μένει πάνω στη θάλασσα / βελτιώνει το βάδισμά του / κάνει γιόγκα / ο πυρήνας έχει χρώμα δαμασκηνί / εκείνος πιστεύει πως αγαπά / είναι ικανοποιητικός / κρεμάται επί του προσωπικού / δίνει ονόματα πια / ακουμπάει το χώμα της γλάστρας / η μητέρα του αρρωσταίνει / τον καλούν να της συμπαρασταθεί / παπούτσια κυπαρισσί με κορδόνια / φτάνει αργά/ δεν τον αναγνωρίζουν/ τα σχήματα του σώματος / ο χρόνος που πυροβολεί το μάτι του απαλά / «εσύ είσαι; Είσαι εσύ;» τον ρωτά και πεθαίνει / αντανακλαστικά απαντά «εγώ»/ μια κότα τριγυρίζει στην αυλή / συγγενείς από καιρό νεκροί / πίνει καφέ / είναι αδύναμος / τα φύλλα πέφτουν / μια γυναίκα σκουπίζει προσεκτικά / κρεμάται επί μνήμης / κινεί το χέρι και το πόδι του προς άλλες κατευθύνσεις / η καρδιά του πάει μαζί / επιτέλους χορεύει

*Από τη συλλογή “Αυτά που φαίνονται στο φως μου μοιάζουν οικεία”, Εκδόσεις Θράκα, 2022.