A

Εδώ σου γράφω
τα δε θέλει σου φέρει
ο ταχυδρόμος.

Β

Amour

Βροντή μπροστά σου
του μενεξέ το μύρο
Κάϊντ ́Αλη dixit.

Γ

Άλφα της Άρκτου
πέντε φορές απάνω
η Τραμουντάνα.

Δ

Ακρόπολη

Πέτρινη κόρη
σου χτύπησε καλέμι
το χαμογέλιο.

Ε

Πήρε τ’ αγκίστρι
συναγρίδα που φεύγει
κι ακόμα φεύγει.

Ζ

Ψηλά στη στέκα
Παρασκευή Μεγάλη
κρεμιέται ο φάντης.

Η

Μέρα στ’ αυλάκι
της δωρικιάς κολόνας
πού ταξιδεύεις;

Θ

Απριλομάης
κάτω στον πλαταμώνα
το χέλι φεύγει.

Ι

Ασημωμένο
στα πελαγίσια βάθη
θα ζευγαρώση.

Κ

Όλβιος όστις
μπαίνει στην κοίλαν χθόνα
ιδών εκείνα.

Λ

Χίλια σκαλούνια
να τ’ ανεβής της τέχνης
το Παλαμήδι.

Μ

Διαμάντι κόβει
τη σιγαλιά την άκρα
το πρώτο αηδόνι.

Ν

Που ’ναι το τέλος;
Εν ερχή ην ο Λόγος
εμείς στη μέση.

Ξ

Graecia capta
ferum victorem cepit
μην το ζηλεύης.

Ο

Από τα δυο τραίνα
στο σταθμό ποιο κουνιέται
εμείς για το άλλο;

Π

Φίδι του χάρου
βγαίνεις από δερμάτι
και σ’ άλλο μπαίνεις.

Ρ

Θεριακλής

Μη λες κουβέντα:
σε κάνει μπουρμπουλήθρα
στο ναργιλέ του.

Σ

Ασ’ τους να τρώνε
και στρώνε το χαλί σου
για το ναμάζι.

Τ

Στη γλώσσα πρώτος
κορακοζώητη φύτρα
ο παπαγάλος.

Υ

Αχ η Ακριβούλα
κοχύλια τα προικιά της
Παπαδιαμάντη.

Φ

Όλη τη νύχτα
τ’ άρμπουρο με τ’ αστέρια
παίζαν τραμπάλα.

Χ

Infandum jubes
renovare dolorem:
οι Τροίες πληθύναν.

Ψ

Στον ουρανό σου
μια μπαταριά σε βρήκε
πρασινολαίμη.

Ω

Λόγια γραμμένα
πάνω σε μιας δεκάρας
ημεροδείχτες.

*”Αλφαβητάρι”, Αθήνα 1969.