Τα άγρια σάβανα

Ο χρόνος σφαγέας – να τον καθηλώσω…
Αυτό είναι ένα μυστικό:
Να τον θέσω εκτός μάχης…

Το δεύτερο μυστικό ολοφύρεται…

*

Το εξαρθρωμένο όχημα

Στα βάθη ενός γκρεμού, ο ακριβής ορισμός της ύπαρξής μου.

*

Το κτηνώδες πέλαγος

Χτύπα,
τον -πετσί και κόκκαλο- βράχο
μας εξαπάτησε ο χρόνος.
Ωστόσο τα φαντάσματά μας,
περιπλανώνται
και αποχαιρετούμε
πυροβολούμε
το κτηνώδες
θολό πέλαγος
πάνω στο οποίο κυματίζει
μια αιματοβαμμένη ημισέληνος.

*

Το άγιο ομοίωμα

Να μην μου ξεφύγει καμία εκδοχή
απόχρωση μνήμης οδύνης.
Κάθοδος – στα μάτια και την ψυχή.

Η αγωνία δεν μεταναστεύει.
Κυκλωμένος
όπως οι ναζί στο Στάλινγκραντ
απ’ τις φαντασιώσεις
“Παραλήρημα για τη νίκη”.
…Προελαύνει η σελήνη
Στην ερημωμένη ψυχή
πριν…
καταφύγω
στις ενοχές και τα οστά μου.

*

Έμμονες ιδέες – 1990

Στην Κατερίνα Ν. Θεοφίλη

Σφυρηλατώ την αιωνιότητα. Σφυρηλατώ την γαλήνη.
Μεταγγίσεις αίματος και πλάσματος ευτυχίας.
Εξήντλησα τον πόνο.
Η ευτυχία θα πρέπει να είναι ένα αιώνιο καθεστώς.
Να μπει στις φλέβες μου – στα αιμοσφαίρια…
να διαλύσει τους θρόμβους της κατάθλιψης…
Να φτύσω με νέα σάρκα την ψυχή μου.
Μην ξεχνάς: Είσαι ακόμα ζωντανός,
μπορείς να πιαστείς, να αρπαχτείς από τα μαλλιά της αιωνιότητας.

Αποφάσισα να υπάρχω!

Απάντησα στον καρκίνο με καρκίνο,
στην ψυχοπάθεια με ψυχοπάθεια.
Αγαπώ την ακρωτηριασμένη ψυχή μου
με τα εγχειρισμένα σχιζοφρενικά είδωλα.

Ακρωτηριασμένα αγάλματα οι σκέψεις μου.
Ο χρόνος…

Ο χρόνος. Να. Τον πυροβολώ.
Ο χρόνος… αιμορραγεί σκληρός και απρόσιτος…
Ριζική αφαίρεση πόνου.
Απόλυτη Αθανασία.
Απόλυτη αιωνιότητα.

Η απελπισία ως Ύπαρξη!