ΧΩΡΙΣ ΧΙΟΥΜΟΡ

Τα αγόρια
ρίχνουν
για πλάκα
πέτρες
στους βατράχους
Οι βάτραχοι
πεθαίνουν
στα σοβαρά

*

ΜΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Κλείδωσα τη λέξη στην καρδιά μου
φτεροκοπά
χτυπά στα πλευρά μου επάνω
είναι φυλακισμένη
Μπορώ να μιλώ πολύ
Τάισα τη λέξη
με καλό ψωμί
και κάθε είδους σάρκα
τώρα την αφήνω να φύγει
ανείπωτη
σε μια χώρα όπου το κόκκινο
κυλά ορμητικά πάνω στο πράσινο
σε μια πόλη όπου το μαύρο
πέφτει στην ολόφωτη μέρα
μαθαίνω να μιλώ πιο λίγο

*Από το βιβλίο “Κόβοντας με τα δόντια το κεφάλι της ποίησης”, Εκδόσεις Ενύπνιο, 2024.