ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ

κλέφτες και όχι αρματωλοί
όλο πληγές
με τσακισμένα καρυοφίλλια στήριγμα
ριζώνουμε χειμώνα ματωμένο
αδελφοί πόθων κρυφών
γονατίζουμε μπρος στο κενό σώμα
λάβαρο
της λευτεριάς ερωμένης
σφαγής

*

ΞΑΡΜΑΤΩΤΟΣ
(εμβατήριο ηρωικό)

και να γυρνάς ξαρμάτωτος μάχη να περιμένεις
να τριγυρνάς σαν άγνωστος στη μια ζωή να μένεις
κι ίσως να θες ανέρωτο κρασί να σε ποτίσει
ο χάνοντας κι απέραντο φόβο να σου χαρίσει
και λίγο-λίγο να βρεθεί η έρημη η καρδιά σου
χαμένη μορφή σαν νεκρή στη δόλια τη θωριά σου

πάντα οι καιροί σε μαγεύαν κρατώντας σου τον ήλιο
όσο οι καημοί σε στέρευαν γυρεύοντάς σου δίκιο.

*

και μόλις δείτε αυτούς τους έλληνες
δεμένους με δαντελένιες κορδέλες
άσπρες – καρδιές σαν πέτρα
καν’ τε τους εικόνισμα
όσο είναι καιρός
αγκαλιάστε την αγάπη τους
φεύγουν

*Από τη συλλογή “Φωνές γράφουν ‘ιστορίες”, εκδ. Anakestan Gallery, 2024.