Όπως η μέθη σε σβουρίζει
σαν κάτω από λαμπερό ήλιο
               αν και νύχτα
με το στήθος σου να πάλλεται ρυθμικά
χορεύοντας με το ρού-μι
 
έτσι ό,τι πεθυμείς περισσότερο
κι από τη μακρά ευδαιμονία
               της γίδας που σίτεψε πριν τη σφαγή
μια τύρβη στο στομάχι
μια τάση εμετού
να γίνει τώρα κι ας μη γίνει
ανείπωτος αφροδίσιος πόθος
όσο ακόμη απέχει από το να γίνει
               πράξη