ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Κάτι φτερωτό ψυχορραγεί από την ώρα
που γεννήθηκα. Το ακούω. Κάπου-κάπου
σταματάει ν’ ανασαίνει. Σταματάω
ν’ ανασαίνω και καθώς νιώθω το κλάμα ν’ ανεβαίνει
ακούω… ακούω ένα τραγούδι. Ω, τι τραγούδι!
Αυτή η δουλειά από την ώρα που γεννήθηκα. Δεν έχω
δύναμη πια να περιμένω με αγωνία αν η σιωπή
θα φέρει θάνατο ή τραγούδι. Ωστόσο… ωστόσο
μου αρέσουν τα τραγούδια.
Ω, πώς μου αρέσουν τα τραγούδια!

*

ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑ

“Κάνε κουράγιο, καρδιά μου”.
“Ως πότε”
“Ώσπου να πέσει ο ήλιος”.
“Γιατί;”
“Θέλω ν’ ακούσω τη νύχτα να παίζει
την τρίτη Gnossienne του Satie”.
“Θα μπορέσω ν’ αντέξω μετά τη σιωπή;”
“Με λίγο κουράγιο νομίζω
πως δεν θα χρειαστεί”.

*Από την συλλογή “Ο κότσυφας του σύμπαντος και άλλα λυρικά πτηνά”, Εκδόσεις Bibliotheque, Αθήνα 2021.