Futura

Στα παραδεδεγμένα ράθυμος.
Αράθυμος στα απροσπέλαστα,
στα ακροκνεφή, στα αλλόκοτα.
Μόνος. Πότε μ’ ορμή αφουγκραζόμενος, πότε με σύνεση.
Αυτάρκης, αφελής και πειραματιζόμενος.
Του λόγου η αμφίσημη αμφιθυμία,
των αφελών παικτών – ιχνηλατών
ονειρική, ματαιόπονη κυβεία.

*

Φυγή ανέτειλε 
(Στιχοποίηση του τραγουδιού “Не плачь” 1991”)
 
Μην κλαις, για όσα θα’ θελες να θες μα δεν τα θες,
για όσα σου ‘μαθαν παιδί και δάκρυσες,
οι αναμνήσεις συμφορές που μάτωσες!
Παιδί παρέμεινες εσύ στο ξέφωτο, στο όνειρο να περπατάς,
στη θάλασσα, στον ουρανό ψηλά κοιτάς.
 
Μην κλαις, αυτογεμής θα προχωράς παντοτινά,
μες την ζωή που θα φωτίζει δυνατά,
κολύμπα, άναψε φωτιά στην αμμουδιά,
η αγάπη έφυγε και πάντα θα ν’ εκεί,
φύγε κι εσύ από εδώ, και μην κοιτάξεις πίσω σου
αγάπα εκεί.
 
Μην κλαις, καμπάνα ήλιου δυνατή σήμανε, βγες!
Ευήθεια – σθένος – αντοχή τα ‘χες και χθες,
ευήθης ερωτεύεσαι, δημιουργείς!
Καμπάνες ήλιου σε καλούν, φύγε, μπορείς!
Αγκάλη, ελπίδα αφελή – ήλιου αέναη ωδή
αγάπα εκεί.
 
Μην κλαις για όσα θα ‘θελες να θες μα δεν τα θες,
αυτογεμής θα προχωράς παντοτινά,
κολύμπα, άναψε φωτιά στην αμμουδιά,
η αγάπη έφυγε και πάντα θα ν’ εκεί,
αγκάλη – ελπίδα αφελής – ήλιου αέναη ωδή
αγάπα εκεί.