[ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ]

Ο δρόμος περπατά
Κάτω από ένα ζευγάρι ατυχή πόδια.

Η πόλη
Σηκώνει το φόρεμά της
Κι απομακρύνεται.

Στη θέση της
Αιωρείται
Μια θολή επανάληψη σκηνικών.

*

[ΔΩΜΑΤΙΟ 586]

Στη σιωπή
Ακούω τις ζωές των άλλων να σπάνε.
Να μην αντέχουν
Και ξέρω
Πως πια θα είναι πιο δύσκολο.
Να είμαι εδώ
Και να αντικρίζω το παράθυρο χωρίς φόβο.

Να κατεβαίνει ο ουρανός πιο χαμηλά.
Να τρέμει το χρώμα του.
Να βγάζει εν τελεί
Τον εαυτό του από την πρίζα.

Και στις ταράτσες τα ασπρόρουχα
Να μοιάζουν όλο και πιο πολύ
Με ενδυμασίες για μνημόσυνο.

*

[ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ]

Οι φωνές χωρίς προσωδία
Θυμίζουν σπασμένα βιολιά
Αφημένα
Στους τάφους των αυτοχείρων.

*Από τη συλλογή “Οι ένοικοι των ημερών”, Εκδόσεις Σμίλη, 2023.