Άλτα Πανέρα, Τρία ποιήματα

Φυλακτά

Βρήκα κάποια φυλακτά να με βοηθούν

Ανθρώπους υδάτινους που με χωράν στα ρεύματά τους
αντικείμενα ξύλινα που στην παλάμη μου ζεσταίνονται
αν σφίξω πολύ, μου μπήγουν ως απάντηση ακίδες
Με παρηγορούν, με ξεκουράζουν
με φυλούν
από αυτά που ούτως ή άλλως
θα έρθουν

*

Φάρσα

Ήρθαμε εδώ μετά την κηδεία
από τότε δεν ξανάρθω
ήθελα να σου πω και κείνη τη μέρα –
το να κρεμάς νεκρά φίδια στο δέντρο
μπροστά από το σπίτι μου
δεν το βρίσκω αστείο
Όταν φυσά και κινούνται μες στον άνεμο
με τρομάζουν
Να μην το ξανακάνεις

*

Τιμωρία

Κόντρα στην κίνηση πιέζει, αντίθετα αντίρροπα
σπίθες πετιούνται οργισμένα από την τριβή
Στέκομαι στο ένα πόδι όρθια σαν τιμωρία σχολική
και περιμένω συγχώρεση
από εκείνες τις ψεύτικες πουν εσύ δεν νιώθεις
και εγώ δεν πιστεύω
σε μια επανάληψη μέχρι το σχόλασμα

Η καλοσύνη και η αδυναμία
μοιράζονται το ίδιο κρεββάτι
γελώντας εις βάρος μου

*Από τη συλλογή “Πολύ λίγα πολύ αργά”, Εκδόσεις Ενύπνιο, Αθήνα 2022.

Leave a comment