Δεν μπορείς να κρατάς
Για πάντα
Την αναπνοή
Μπροστά στη νύχτα
Μπροστά σε μια πόλη
Που σε χωνεύει όλο και πιο βαθιά
Μόνος
Στο υψίπεδο της τελευταίας πλάκας
Με πόδια γυμνά
Μουσκεμένα από το νερό της βροχής
Με καύση ατελή
Και άνθρακα στα πνευμόνια
Με εξογκώματα
Με υποθερμία
Με ξόδεμα στο βλέμμα

*

Δείτε με
Στα κέρατα της νύχτας
Στα ψηλά
Ένα κουβάρι κρέας
Σε όρθια μοίρα
Μια εφημερεύουσα μονάδα
Μια επιφάνεια σε διανυκτέρευση
Που με το σάλιο της
Προετοιμάζει τις ησυχίες
Που θα διαλύσουν τους μεσημβρινούς

*

Πάνω
Από το βλέμμα του κόσμου
Κάτω
Από το πηγούνι του θεού
Στηριγμένος σε έναν τοίχο
Περιορισμένος σε ένα κορμί
Επιστρέφω
Στο ρίζωμα
Μιας δοκιμασίας σε ανάπαυση

*Από τη συλλογή “Απόηχος”, Εκδόσεις Σμίλη, 2019.