Fransesco Tomada, Τρία ποιήματα

Ασυναίσθητα

Κοιμάσαι και το κορμί σου γίνεται λεπτό
σαν τετράφυλλο τριφύλλι μεταξύ σελίδων
κι όχι χαρτί αλλά σεντονιού πανί
κι ούτε βιβλίο αλλά εσύ φέρε μας τύχη
σ’ αυτή τη ζώσα εκδορά
που από φόβο μη γίνουμε μπανάλ
μόνο αραιά και πού ονομάζουμε αγάπη

*

Πάνω σ’ έναν τοίχο της Άντονέλλα Αννέτα

Κι εγώ απ’ το Σεράγεβο έχω την εικόνα
μιας γυναίκας που τρέχει προς το καταφύγιο
προφυλάσσοντας το κεφάλι της
σαν να έπεφτε βροχή

η ειρήνη πουν βιώνουμε είναι το ίδιο εύθραυστη
όπως τα πράγματα που προκύπτουν τυχαία
να μας βρίσκει κάτι καθ’ οδόν ενώ είμαστε μίλια μακριά
από έν’ απάγκιο
και βρεχόμαστε μονάχα
ή πεθαίνουμε

*Από τη συλλογή “Η παιδικότητα ιδωμένη από εδώ” (L’ infazia vista da qui) ποιήματα της οποίας περιλαμβάνονται στο βιβλίο “Με ενάντιους ανέμους”, Εκδόσεις Ενύπνιο, Αθήνα 2024. Μετάφραση: Ευαγγελία Πολύμου.

Τρία διά δύο

Θυμάμαι που μια μέρα αστειευόμασταν
αν θα χωρίζαμε τι θα γινόταν με τα τρία μας παιδιά
ενάμισι κατα κεφαλή;
θα τα κόβαμε στη μέση;

Ήταν έν’ ανόητο παιχνίδι, ακόμα ποιο ανόητο
τώρα που δείχνει να επαληθεύεται
υπάρχει μια πραγματικότητα στην οποία όλοι χάνουν
και τρία διά του δύο του ισούται με μηδέν

*Από τη συλλογή “Κάθε πράγμα με τ’ όνομά του (A ogni cosa il suo nome) ποιήματα της οποίας περιλαμβάνονται στο βιβλίο “Με ενάντιους ανέμους”, Εκδόσεις Ενύπνιο, Αθήνα 2024. Μετάφραση: Ευαγγελία Πολύμου.

Leave a comment