Τι το κοιτάς με λύπη
το σπασμένο σου φτερό.
Η Μούσα σου είναι.

*

Δεν ήξερες ακόμη από διάθλαση.
Κοίταζες με απορία
να σπάνε τα κουπιά μέσα στη θάλασσα.
Ήταν η εποχή της άγνοιας.
Ένα ταξίδι ατέλειωτο στην έκπληξη.

*

Ο άνθρωπος στο δοιάκι.
Ποτέ δεν είδα το πρόσωπό του.
Τις νύχτες
αράζαμε μεσοπέλαγα.
Εκείνος κοιτούσε
την άλλη όψη των άστρων.
Κι εγώ μάθαινα
αλλιώς να βλέπω.

*

“Θα σε ξαναδώ τον Νοέμβριο”.
Και είχα το ύφος μιας υπόσχεσης
για να μη δεις το ψέμα.
Έτσι αποχαιρετώ για πάντα.
Με πρόσχημα
έναν Νοέμβριο.

*Από τη συλλογή “Ημιτελής τοπογραφία”, Εκδόσεις Στοχαστής, 2024.