τον συναντούσα μικρός
κάθε μεσημέρι
μετά το σχολείο
στο τραπέζι του πάντα
υπήρχε ούζο με μεζέ
απολάμβανε τον ήλιο
«ευτυχώς, κανένα νέο,
καμία φιλοδοξία»
μου έλεγε κάθε φορά
κι εγώ συνέχιζα τον δρόμο μου
στο απογευματινό παιχνίδι
καθόταν στο ίδιο μέρος
ο ήλιος ήταν πάντα εκεί
ώσπου ένα μεσημέρι
βρήκα την καρέκλα του άδεια
τις γάτες του να με κοιτάζουν
και τώρα που ξαναπερνώ
από αυτά τα μέρη
σκέφτομαι εκείνον
κι ένα παιδί να του χαμογελά
στις ζεστές μέρες του