Τίποτα στον κόσμο
Δεν μου ‘δωσε τόση χαρά
Όσο οι παιδικές ονειροφαντασιές
Που ηχούν στη φτωχή μου μνήμη.
 
Στ’ αυτιά μου αντιλαλεί
Του κόσμου ο σάλαγος, αλλά εγώ ακούω μόνο
Σαν θρόισμα απαλό, σαν βήμα ανάλαφρο-
Τη φωνή της σιγής μου.
 
Άνοιξα και μπήκα στο γυάλινο σπίτι
Με μια λευκή πεταλούδα στο χέρι
Μιλώντας μια γλώσσα ακατάληπτη
Ακόμα και για μένα τον ίδιο.
 
Πάνω στο χιόνι κείτεται τώρα η πεταλούδα,
Βασανίζει το δόλιο μυαλό μου-
Και τα λόγια χαθήκαν, τίποτα δεν θυμάμαι.
Μόνο ένας απόηχος έμεινε στ’ αυτιά μου.

*Το ποίημα και η φωτογραφία της ανάρτησης αναδημοσιεύονται από εδώ: https://christinehag.wordpress.com/2024/10/26/choris-titlo/#like-5513