Δημήτρης Τζάνογλος, Τρία ποιήματα

Απορίες

Ξέρεις πώς είναι
Να πάει να σπάσει η καρδιά σου
Ενώ λίγους μήνες πριν
Έσπαγε το κρανίο σου
Ξέρεις πώς είναι
Να χορεύει μια πεταλούδα μονίμως μέσα σου.

Ξέρεις πώς είναι
Να σου χτυπάει την πόρτα η κατάθλιψη
Και τελικά να σπάει την πόρτα
Μια υπέροχη κατάληψη
Ξέρεις πώς είναι
Να κάνεις ρυτίδες
Από ένα μόνιμο
Χαμόγελο.

Μάλλον ξέρεις.

Εγώ
Τώρα το μαθαίνω
Σωστά

*

Ένα τετελεσμένο γεγονός

Ένα τετελεσμένο
Γεγονός
Ο βαρκάρης κάνει τη δουλειά του
Ο ταξιδιώτης φτάνει απέναντι
Χωρίζεται από αυτούς
Που πίσω έμειναν.

Η φυγή του
Τσεκούρι
Κόβει τον δεσμό
Τον δεσμό όσων πίσω έμειναν
Χωρίζονται και αυτοί
Για πάντα.

*
Λίθοι προς χρήση

Είσαι καθίκι
Μου λένε
Σε αγάπησα και με πρόδωσες
Μου λένε
Έπαθα κρίσεις πανικού
Εξαιτίας σου
Μου λένε.

Αυτά σκέφτομαι
Σε για παραλία
Χαζεύοντας τα λευκά βότσαλα.

Θα τα μαζέψω και θα τα φέρω πίσω
Λίθοι προς χρήση για όλους
Εσάς
Τους αναμάρτητους

*Από τη συλλογή “Λίθοι προς χρήση”, Εκδόσεις Έναστρον, 2024.

Leave a comment