Μιας νέας σελήνης που νόμισες πως τη σκιά αντίκρυσες
ανέσυρες μυρωδιά ναφθαλίνης
σκοροφαγωμένα τα άλλοτε περίλαμπρα υφαντά

Τρίζουν τα σανίδια μιας εποχής
υποσχόμενης καταμαρτυρώντας
σάπια θεμέλια ενός κόσμου
όπου τίποτα δεν έμεινε αλώβητο

Φαιδροί οι θεσμοί
ύποπτος ο διπλανός
αίσθημα κενού
συγκυρία τρόμου

Ξανακοιτώντας απέναντι τα συντρίμμια
εκεί που το γαλανό της θάλασσας
σμίγει μ’ αυτό  τ’ ουρανού