Λεωνίδας Καζάσης, Σε αυτή που εφώναξε, λέγοντας το όνομα, Μάϊκα

Εγώ που ρέπω στον φιλοσοφικό αλητισμό, ποιητής αλήτης,
εγώ, της λογοτεχνίας η αλητεία του λόγου δοσμένη σε μιας αλήτικης ηδονής ευγένεια!
Όταν σε σκέφτομαι,
αναπαριστώντας ο νους μου τη μορφή της υπάρξεώς σου,
γίνομαι πλατωνικό ειδυλλίου ακράγγιγμα στο ξάγναντο.
Είσαι το ξάγναντο.

Leave a comment