κλεισμάρα, ντουβαρίλα, πλακοτάβανο
λαο ποδανα, γαμώ την τύχη μου
με το που γλυκαίνει ο καιρός
να σου κι ο χάρος με την βαρκούλα του
μπες, μου λέει, δεν μπαίνω, λέω γω
και τότε είναι που αρχίζει να βρέχει
και τα κορίτσια στριμώχνονται
κάτω από την τέντα του βιβλιοπωλείου
και τα αγόρια τρέχουν να μαζέψουν
το τραπεζάκι με τα έντυπα και τις μπροσούρες
κι εγώ σηκώνομαι και πάω στο μπάνιο
ίσα για να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπό μου
προσποιούμενος πως είμαι εντάξει
πως αυτό αρκεί και για απόψε, καλά ήταν
σε πόση ώρα θα κατάφερνα να κοιμηθώ;

*

κομμένα χέρια
στο ύψος της συναλλαγής
σφιγμένα δόντια
στο βάθος της ανταμοιβής
μπλεγμένα πόδια
στο πουθενά αυτού του χώρου
που κάποτε ονόμαζα καρδιά
πολύ πριν σας γνωρίσω
πολύ πριν αγαπήσω
όλα όσα μαζί καταστρέψαμε
κι όσα είναι ακόμη να χαθούν

*Τα ποιήματα προέρχονται από εδώ: https://enaetsi.wordpress.com/