κανένα ποίημά μας ποτέ δεν το εκδίδεις
έλληνα μονάκριβε σπουδαίε πρίγκιπα
έλληνα ιδιοκτήτη μονοκατοικιών πολυκατοικιών διαμερισμάτων
έλληνα διορισμένε έλληνα με τα κονέ έλληνα με το μέσο
έλληνα με τους μισθούς με τα ένσημα με τις διακοπές
έλληνα με την περιουσία την κληρονομιά τα δώρα
έλληνα με το διαβατήριο τα σωστά χαρτιά
έλληνα όμορφε ακούραστε πανευτυχή
έλληνα που βρίσκεις τον εαυτό σου
σε συνελεύσεις και βιβλιοπωλεία
στο κέντρο είσαι το κέντρο
έλληνα ασφαλή πολιτικοποιημένε
ευάλωτε άνθρωπε
τι όμορφα που είναι τα ποιήματα σου
έλληνα εξερευνητή
κάποια στιγμή μας ανακαλύπτεις
κι από όλη μας τη δυστυχία
συγκινείσαι

κανένα ποίημα μας ποτέ δεν έχει όντως σημασία
έλληνα γλυκέ μοντέρνε αποικιοκράτη
έλληνα αναγνώστη σπουδαγμένε καλλιτέχνη
έλληνα κοινοτικέ των φεστιβάλ και των ομιλιών
έλληνα ευγενικέ καθαρέ και καθωσπρέπει
έλληνα των συναισθημάτων της ελπίδας
έλληνα της ορθογραφίας και της σύνταξης
έλληνα ντόπιε δυναμικέ καλότυχε
έλληνα που βρίσκεις το σπίτι σου
κι ας ανεβαίνει παντού το νοίκι
ανεβαίνεις κι εσύ μαζί του
έλληνα πολύτιμε
μόνο εσύ μπορείς να είσαι όμορφος
έλληνα γουρλή
κάποια στιγμή μας αφήνεις να μιλήσουμε
σε αγγίζει η λυρικότητά μας
και για λίγο
ξεχνιέσαι

*Δημοσιεύεται στο περιοδικό Τεφλόν, τεύχος 31, Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 2024, σελ. 106.