Το άτιτλο έργο
τρύπωσε στο μυαλό μου
με τον τίτλο /Αμαζόνα/

*
Δεν περνά η μπογιά μου πια·
χαριεντίζομαι με το πρόσωπο 
του καθρέφτη 
γερνώντας γράφω έναν 
εντεκασύλλαβο στη θαμπάδα
και τον σβήνω στο λεπτό 

*
Η πρώτη του μηνός έρχεται  
πάνω στο πλαστικό 
τραπεζομάντιλο της αυλής·
κάποιος χάραξε το μηδέν
άλλος τον ήλιο 
δεν έχω λόγο να ευχηθώ 
κάτι καλύτερο 

*
Η ράχη του βιβλίου 
σπάει και 
αυτό σημαίνει 
πώς οι Μυρμιδόνες
τρύπωσαν σε ένα ποίημα 
του Πάουντ 

*
Λε λε λευτεριά 
Λευτεριά στην Παλαιστίνη 
ανάμεσα σού τραγουδώ

*
Στον αφιλόξενο αβλέμονα
πατώ τα πόδια μου
γαντζώνομαι στα βράχια 
ανεβαίνω στο πιο ψηλό σημείο 
και ρίχνω τις στάχτες μου
στη θάλασσα 

*
Γερμένος πάνω από τα γραπτά του 
ο Μονταίν· δεν 
θα γράψω τίποτε θετικό 
για το μύθο σας
κι αυτό σημαίνει οπωσδήποτε 
ότι δεν κοιμάμαι τις νύχτες· ο 
χρόνος μιας ζωής 
περισσεύει με τις αιχμηρές λέξεις

*
Αντί για μένα 
ψηλάφησε 
τούτο το μήλο 
είπε η Εύα
και δες πώς το σκουλήκι 
σέρνεται κάτω από τη σάρκα του·
κι εκείνος το δάγκωσε 
για να το σκοτώσει