Where he works there’s this room
of broken chairs
cracked basks or arms,
loose screws or adjustments,
missing
casters.

Sometimes they fill the space
and start
to spill out…

or they begin
to disappear

at first in
twos and threes…

till you enter
something like
an empty room

to se a few people precariously
balancing clipboard
on wobbling knees

and looking up

wondering
why

you’re there.

Αίθουσα με άδειες καρέκλες

Εκεί που δουλεύει υπάρχει αυτό το δωμάτιο
με σπασμένες καρέκλες
με ραγισμένες πλάτες ή χέρια,
χαλαρές βίδες ή ρυθμίσεις,
λείπει το
ροδάκια.

Μερικές φορές γεμίζουν το χώρο
και αρχίζουν
να χυθεί έξω…

ή αρχίζουν
να εξαφανίζονται

στην αρχή σε
σε δυάδες και τριάδες…

μέχρι να μπείτε
κάτι σαν
ένα άδειο δωμάτιο

για να δεις μερικούς ανθρώπους επισφαλώς
να ισορροπούν το πρόχειρο
σε τρεμάμενα γόνατα

και κοιτάζοντας ψηλά

αναρωτιούνται
γιατί

γιατί είσαι εκεί.

*Απόδοση: Δημήτρης Τρωαδίτης